Εδώ είναι κάποια ποιήματα για να εμπνευστειτε.. είναι δικά μου... Άρα χρησιμοποιείστε τα ελεύθερα
Τα παπούτσια στην άκρη του κόσμου
Ένα βουνό από παπούτσια. Άδεια δέρματα, λυμένα κορδόνια που ψάχνουν ακόμα δάχτυλα. Εκείνο το κόκκινο, το μικρό, με τη γδαρμένη μύτη, ίσως έτρεχε σε μια αυλή με λεμονιές πριν το τρένο. Τώρα, σωπαίνει πίσω από το τζάμι.
Δεν έχει πια ονόματα εδώ, μονάχα νούμερα γραμμένα με κρύο μελάνι στο δέρμα, και μια μυρωδιά καπνού που κολλάει στα μαλλιά, ένας καπνός που κάποτε ήταν γέλιο, που κάποτε ήταν το «καληνύχτα» μιας μάνας.
Η σιωπή εδώ δεν είναι ησυχία. Είναι το ουρλιαχτό του ανέμου στα συρματοπλέγματα, είναι το χιόνι που σκεπάζει τις στάχτες και τις κάνει να μοιάζουν με λευκή λήθη. Όμως η στάχτη θυμάται. Θυμάται τη ζεστασιά του σώματος που της έκλεψαν.
2. Το τελευταίο κλικ της κλειδαριάς
Το τρένο δεν είχε παράθυρα, μόνο χαραμάδες που έκοβαν τον ουρανό σε λωρίδες. Μια ανάσα στριμωγμένη ανάμεσα σε ξένους ώμους, το σκοτάδι να μυρίζει φόβο και σκουριά.
Ένας άντρας κρατάει ακόμα το κλειδί του σπιτιού του στην τσέπη. Το σφίγγει μέχρι να πονέσει η παλάμη. Νομίζει πως η πόρτα του τον περιμένει πίσω, με το τραπέζι στρωμένο και το ρολόι να χτυπά στον τοίχο. Δεν ξέρει πως το κλειδί του τώρα ξεκλειδώνει μόνο το χάος.
Στην αποβάθρα, ένας φρουρός φωνάζει. Ένα παιδί αφήνει την κούκλα του να πέσει στις λάσπες. Το βλέμμα της κούκλας, γυάλινο και ακίνητο, κοιτάζει την Ιστορία να περνάει από πάνω της με βαριές μπότες.
Κι ύστερα, ο καπνός. Ένα γκρίζο σύννεφο που δεν φέρνει βροχή, παρά μόνο τη σκόνη από τα όνειρα που έγιναν γράμματα στον άνεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου