ΙΣΤΟΡΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ

 

Μυκηναϊκός πολιτισμός / Ομηρική εποχή

Διαγώνισμα Α΄ Τετραμήνου στην Ιστορία Α΄Λυκείου.

Ονομ/μο……………………………………………………………

Ημερ/νία ……………………………………………………………

Τμήμα………………………………………………………………..

ΟΜΑΔΑ Α

Α.1.1

Να χαρακτηρίσετε ως «Σωστές» ,ή «Λάθος» τις παρακάτω διατυπώσεις με βάση  την ιστορική τους ακρίβεια.                                                                                                                                         Μονάδες 10

1. Η αποκρυπτογράφηση της γραμμικής Β΄ γραφής επικύρωσε την Ελληνικότητα του Μυκηναικού πολιτισμού.
2. Στους Μυκηναιους ο «Βασιλεύς» ήταν ο περισσότερο τιμητικός τίτλος .
3. Οι συγκρούσεις και οι δυναστικές έριδες ανάμεσα στα Μυκηναικά κέντρα  ήταν ο κυριότερος λόγος της παρακμής τους.
4. Σημαντικά πρόσωπα στην περιφερειακή διοίκηση των Ομηρικών κέντρων ήταν οι «Τελεστές»
5. Η επική ποίηση διαμορφώνεται προφορικά κατά την Ομηρική εποχή.

 

Α.1.2

Να αντιστοιχίσετε τους όρους της Α στήλης μ αυτούς της Β.                                                 Μονάδες 10

Α	Β
Ε. Σλήμαν	α.1100-750 π.χ.
Α΄ Ελληνικός Αποικισμός	β.1600-1100 π.χ.
Ομηρική εποχή	γ. Παρακμή Μυκηναικων κέντρων
Μυκηναικός πολιτισμός	δ.  Μυκήνες
Κάθοδος Δωριέων	ε.  Πανιώνιο

 

Α.2.1.

Τι γνωρίζετε για την κοινωνική οργάνωση του Ομηρικού κόσμου;                                     Μονάδες 15

Α.2.2.

Ποιος ήταν ο ρόλος του Βασιλιά στον Ομηρικό κόσμο και ποιοι τον πλαισίωναν κατά την άσκηση των καθηκόντων του;

OMAΔA B

Β.1
Με βάση την πηγή και τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε στην έννοια του οίκου και στο ρόλο του στην συγκρότηση της οικονομικής του Ομηρικού κόσμου.                      Μονάδες 30

Πηγή

Ο ομηρικός «οίκος»
Τι είναι ο οίκος; Η λέξη αποδίδεται πολλές φορές με τον όρο «οικογένεια». Όμως η απόδοση αυτή είναι πολύ στενή και θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Ο οίκος, ακόμη και από την άποψη του αριθμού των ανθρώπων, είναι κάτι πολύ περισσότερο από οικογένεια με τη σημερινή σημασία της λέξης (δηλαδή, την ομάδα που αποτελείται από τους γονείς και τα παιδιά, την «πυρηνική» οικογένεια)… Αλλά περιλαμβάνει επίσης όλα εκείνα τα άτομα – είτε πρόκειται για ελεύθερους είτε για δούλους – τα οποία εξαρτώνται άμεσα από τον επικεφαλής του οίκου (όλους εκείνους τους υπηρέτες στους οποίους έχουν ανατεθεί τα πολλά και διάφορα καθήκοντα που απαιτούνται από την οικονομική ζωή του οίκου…). Με άλλα λόγια, ο οίκος με την καθαρά «ανθρώπινη» μορφή του δεν είναι ένας θεσμός που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στη συγγένεια.
Ωστόσο η έννοια του οίκου καλύπτει πολύ περισσότερα από μιαν απλή ομάδα ανθρώπων. Ο οίκος περιλαμβάνει και περιουσιακά στοιχεία κάθε είδους, τα οποία στην πράξη δεν μπορούν να χωριστούν από την ανθρώπινη ομάδα, αφού εξασφαλίζουν την υλική της ύπαρξη. Επομένως η γη, τα κτίρια, τα ζώα, τα κάθε είδους αποθέματα, ο εξοπλισμός και ούτω καθεξής αποτελούν όλα μέρος του οίκου.
Μ.Μ. Austin, P. Vidal-Naquet, Οικονομία και κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα. μετ. Τ. Κουκουλιός, εκδ. Δαίδαλος, σ. 67.

Β.2

Με βάση την πηγή και τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε στις ανταλλαγές αγαθών στους Ομηρικούς Χρόνους.                                                                                                                       Μονάδες 20

Πηγή

Οι ανταλλαγές αγαθών στους ομηρικούς χρόνους
Εκείθε οι Αργίτες οι μακρόμαλλοι ψώνιζαν το κρασί τους, | κι έδινε ποιος χαλκό, ποιος σίδερο στραφταλιστό, ποιος πάλε | με βόδια ζωντανά του τ’ άλλαζε ποιος με βοδιώ τομάρια, | ποιος και με σκλάβους, κι έτσι εχαίρουνταν πλούσιο τραπέζι πάντα.

Ιλιάδα, Η, 472-475, μετ. Ν. Καζαντζάκη-Ι. Κακριδή.

ΕΚΘΕΣΗ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΣΥΝΕΞΕΤΑΣΗΣ

 

Κείμενο Ι

Ερωτική επιστολή στη Γη

Όταν μιλάει για τις φωτογραφίες του ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο δεν λέει «η συλλογή», «το άλμπουμ», «το πρότζεκτ», λέει «οι ιστορίες μου».

Όταν μιλάει για τις φωτογραφίες του ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο δεν λέει «η συλλογή», «το άλμπουμ», «το πρότζεκτ», λέει «οι ιστορίες μου». Τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει πει άλλες δύο μεγάλες ιστορίες. Η καθεμιά τού πήρε σχεδόν μία δεκαετία για να την ολοκληρώσει. Η πρώτη είναι για τους εργάτες σε όλον τον κόσμο στο βιβλίο του «Workers» και η άλλη για τους μετανάστες στο «Migrations». Όλες του οι ιστορίες είναι παγκόσμιες. Η τελευταία λέγεται «Genesis» και για αυτήν ο βραζιλιανός φωτογράφος ταξίδεψε σε 32 χώρες. Ήταν 60 χρόνων το 2004 όταν την ξεκίνησε. Είχαν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που παράτησε την καριέρα του ως οικονομολόγος για να κυνηγήσει τις ιστορίες του με μια Pentax στο χέρι, δώρο της γυναίκας του, της Λέλιας. Όλοι θυμούνται μια φωτογραφία του Σαλγκάδο ακόμη κι αν τη δουν μία φορά, και είναι αυτό το ιδιαίτερο οπτικό ιδίωμα που έχει, σαν ασπρόμαυρος ιμπρεσιονισμός, που τον κατηγοριοποιεί στους καλύτερους φωτογράφους του κόσμου, τον σημαντικότερο ντοκυμαντερίστα-φωτογράφο εν ζωή. Η ιστορία του «Genesis» είναι η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη όπως ήταν στην αρχή, όταν ο άνθρωπος ζούσε μέσα στη φύση, και όλα τα ταξίδια του Σαλγκάδο ήταν σε αυτές τις περιοχές όπου ο πολιτισμός δεν έχει φθάσει ακόμη. Η ιδέα ήταν δική του και της Λέλιας, αποτέλεσμα της αφοσίωσής τους σε ένα μεγάλο περιβαλλοντικό έργο που είχαν αναλάβει μαζί, την αναδάσωση με εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα μιας μεγάλης περιοχής τροπικού δάσους στην πατρίδα του στη Βραζιλία. Για τον ίδιο αυτό το βιβλίο είναι «μια ερωτική επιστολή στη Γη και στην επιμονή της φύσης».

Έχετε καταλάβει πλέον γιατί το ταξίδι ήταν τόσο σημαντικό για εσάς;

«Είμαι φωτογράφος-ντοκυμαντερίστας και αυτά που θέλω να φωτογραφίσω δεν είναι έξω από την πόρτα μου. Ταξιδεύω όλη μου τη ζωή. Ξεκινάω από μια ιδέα, δουλεύω το κόνσεπτ και μετά πρέπει να το κυνηγήσω. Η ζωή και η δουλειά μου ενώνονται. Δεν αποζητώ την περιπέτεια. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι οι ιστορίες μου, ακριβώς όπως ένας δημοσιογράφος ξεκινάει να καλύψει το θέμα του. Δεν έχει σημασία η γεωγραφική τοποθεσία στην οποία βρίσκομαι αλλά η ιστορία στην οποία συμμετέχω».

Αν είχατε παραμείνει οικονομολόγος, δεν θα είχατε μια πιο κανονική ζωή;

«Τότε ταξίδευα περισσότερο από τώρα. Δούλευα σε ένα επενδυτικό fund στην Αγγλία και για τη δουλειά έπρεπε να βρίσκομαι στη Γουινέα, στην Ουγκάντα, στο Κονγκό, στη Ρουάντα και στο Μπουρούντι. Έπρεπε να συλλέγω πληροφορίες σε όλες αυτές τις χώρες και τα ταξίδια πέρα-δώθε ήταν ατελείωτα. Ούτε αυτό ήταν περιπέτεια».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη εμπειρία σας στα ταξίδια για το «Genesis»;

«Στο Μπουτάν, στα σύνορα των Ιμαλάιων με την Κίνα, περπατούσαμε πάρα πολύ με τον βοηθό μου Ζακ Μπαρτελεμί για μια ιστορία που θέλαμε να φωτογραφίσουμε. Όταν ξεκινήσαμε την αποστολή είχε αρχίσει να βρέχει, αλλά θεωρήσαμε ότι δεν θα συνέχιζε. Δεν σταμάτησε ποτέ. Έβρεχε συνεχόμενα για δύο μήνες και ήταν αδύνατον να φωτογραφίσεις, ακόμη και να πλύνεις τα ρούχα σου ήταν αδύνατον, δεν στέγνωναν ποτέ. Ήταν πολύ δύσκολη και απογοητευτική περίοδος. Δεν έχω καμία φωτογραφία από αυτή την αποστολή».

Έχετε γνωρίσει ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Ποιο είναι το συμπέρασμά σας για την ανθρωπότητα;

«Υπάρχει μόνο ένα είδος, μία φυλή, η ανθρώπινη. Ό,τι είναι απαραίτητο για τον πιο λευκό άνθρωπο είναι απαραίτητο για τον πιο μαύρο άνθρωπο, για τον πιο κόκκινο, για τον πιο κίτρινο. Είμαστε όλοι το ίδιο ζώο».

Έχετε φωτογραφίσει όμως και την ανθρώπινη σκληρότητα.

«Είμαστε το πιο σκληρό και αδίστακτο ζώο, το πιο επιθετικό. Ακόμη και το λιοντάρι σκοτώνει μόνο ό,τι χρειάζεται να φάει, δεν σκοτώνει για να βάλει σε ένα ψυγείο. Εμείς εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλον για να αυξήσουμε τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς. Έχουμε σχολές που σε μαθαίνουν να σκοτώνεις ανθρώπους, οι στρατοί είναι σχολεία επιθετικότητας. Όλοι οι πόλεμοι μεταξύ μας, ο τρόπος που εκμεταλλευόμαστε όλα τα άλλα είδη, ζωικά και φυτικά, δείχνουν πόσο δύσκολο είδος είμαστε».

Πιστεύετε στη δράση των ατόμων ή των ομάδων;

«Πιστεύω στη συλλογικότητα. Η ιστορία μας είναι η ιστορία κοινοτήτων. Πιστεύω στην αλληλεγγύη, στην κοινότητα, και αυτές είναι οι πραγματικές αξίες για μένα. Δεν δέχομαι την ατομικότητα, τον κυνισμό και τον εγωκεντρισμό».

Μπορεί η τέχνη να πιέσει προς αλλαγές;

«Από μόνη της όχι. Αλλά η φωτογραφία μαζί με τη δημοσιογραφία, την ερευνητική τηλεόραση, τους ανθρωπιστικούς οργανισμούς, μπορεί να φτιάξει ένα σύστημα ενημέρωσης που να ξεκινάει τέτοιες συζητήσεις. Η δική μου φωτογραφία είναι μέλος αυτού του κινήματος, αλλά μόνη της δεν κάνει τίποτα».

Οι άνθρωποι είναι περισσότερο χαρούμενοι στη φύση ή στα αστικά περιβάλλοντα;

«Είναι πιο πολύ χαρούμενοι στη φύση γιατί από εκεί προερχόμαστε προτού μετοικήσουμε στις πόλεις. Όταν ζούσαμε σε επαφή με τον πλανήτη μας, ήμασταν λιγότερο επιθετικοί. Τώρα ζούμε σε διαμερίσματα, πρέπει να υπακούμε σε νόμους, να είμαστε προσεκτικοί, να πληρώνουμε τους φόρους μας, πρέπει να έχουμε κυβερνήσεις και θρησκείες, να ακολουθούμε πολιτικές και αποδεκτές πρακτικές. Ζούμε σε μεγάλη πίεση την οποία οι πρωτόγονες φυλές δεν γνωρίζουν».

Ποιο ζώο σάς πόζαρε πιο εύκολα;

«Οι χελώνες, οι φώκιες και οι φάλαινες. Φωτογράφισα ένα είδος φάλαινας, τη Southern Right. Έρχονταν στις βάρκες μας σαν σκύλοι. Κολυμπούσαν γύρω μας, μπορούσες να τις ακουμπήσεις, ήταν πολύ φιλικές. Ήταν καταπληκτικό το μεγαλύτερο ζώο στον πλανήτη – επτά μέτρα ήταν – να έρχεται έτσι δίπλα σου σαν κατοικίδιο».

Ο φωτογράφος είναι παρατηρητής ή συμμετέχων;

«Ο ντοκυμαντερίστας φωτογράφος συμμετέχει αναγκαστικά, δεν μπορεί να πάρει μια φωτογραφία και να φύγει. Χρειάζεται χρόνο για να γίνει μέρος της ιστορίας που τον ενδιαφέρει και όλοι όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά έτσι δουλεύουμε. Δεν είσαι φωτορεπόρτερ, πρέπει να έχεις την ταύτιση που απαιτείται και αυτό δεν γίνεται αν κλέψεις δυο στιγμές και φύγεις».

Γεννιέται κανείς με καλό μάτι για φωτογραφία;

«Για να είσαι πραγματικός φωτογράφος πρέπει να το έχεις. Μπορείς να εξελιχθείς τεχνικά, αλλά αν δεν έχεις το κατάλληλο κίνητρο δεν θα το κάνεις για πολύ. Η φωτογραφία είναι μια πολύ δυνατή γλώσσα, αλλά απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Για όσους δεν είναι πραγματικοί φωτογράφοι είναι πολύ βαρετή δουλειά».

Φωτογραφίζετε και τις προσωπικές σας στιγμές σε ασπρόμαυρο;

«Όλα σε ασπρόμαυρο, δεν παίρνω ποτέ έγχρωμες. Έχω έναν γιο που έχει σύνδρομο Ντάουν και τον φωτογραφίζω από τότε που γεννήθηκε ως τώρα που είναι 23 χρόνων πάντα σε ασπρόμαυρο. Πολύ λίγοι φωτογραφίζουν αποκλειστικά μονοχρωματικά και πρέπει να καταλαβαίνεις όλα τα γκρι και τις αποχρώσεις τους για να το κάνεις».

 

Παπανάγνου Βάιος

Κείμενο ΙΙ

Κείμενο ΙΙ

Καταιγίδα στην Αθήνα

Αυτό το σπρέι που ψεκάζεις στη Γλυφάδα

Σηκώνει θύελλα στην έρημο Νεβάδα

Και το τζιπάκι σου που τρέχει στο Παγκράτι

Έχει σκοτώσει χελιδόνια στη Βαγδάτη

Πρόσεξε όμως μη τα βάζεις με τη φύση

Γιατί κι εσένα κάποια μέρα θα χτυπήσει

Και τα φτερά μιας πεταλούδας απ’ την Κίνα

Θα φέρουν τότε καταιγίδα στην Αθήνα

Οι μπαταρίες που πετάς στο Λαγονήσι

Έγιναν όξινη βροχή μες το Παρίσι

Και το πλυντήριο που έβαλες στο Γκάζι

Έχει τυφλώσει χίλια ψάρια στη Βεγγάζη

Πρόσεξε όμως μη τα κάνεις άλλ’ αντ’ άλλων

Γιατί θα γίνουν αλλαγές στο περιβάλλον

Και τα φτερά μιας πεταλούδας απ’ την Κίνα

Θα φέρουν τότε καταιγίδα στην Αθήνα

Όταν ξυρίζεσαι εσύ στη Φιλοθέη

Το όζον κάνει μία τρύπα στο L.A.

Για την κολόνια που φοράς στο Κολωνάκι

Ξεριζωθήκανε λουλούδια στο Κεντάκυ

Πρόσεξε όμως γιατί θα ‘σαι η αιτία

Να βγει αλήθεια μια αρχαία προφητεία

Και τα φτερά μιας πεταλούδας απ’ την Κίνα

Θα φέρουν τότε καταιγίδα στην Αθήνα

 

Μουσική: Ανδρέας Λάμπρου

Στίχοι: Γιώργος Παυριανός

Παρατηρήσεις

ΘΕΜΑ 1ο:

Να αναφερθείτε με 70 λέξεις  στις «ιστορίες» του Salgado δίνοντας έμφαση στο τελευταίο του έργο.

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ 2ο:

1.Να απαντήσετε Σωστό ή Λάθος στις παρακάτω ερωτήσεις για το κείμενο1:

Α. Ο Salgado θεωρεί τη δουλειά του αντίστοιχη με αυτή ενός δημοσιογράφου.

Β. Η φωτογραφία είναι μία ενδιαφέρουσα δουλειά για όλους

Γ. Το έργο του Salgado είναι βασισμένο αποκλειστικά στην ασπρόμαυρη φωτογραφία.

Δ. Το έργο του Salgado  στο σύνολό του έχει θέμα τη φύση.

Ε. Ο φωτορεπόρτερ εκτελεί το έργο του στο λιγότερο δυνατό χρόνο.

Μονάδες 5

2. Να αναλύστε το νόημα του παρακάτω χωρίου σε 100 λέξεις:

«Υπάρχει μόνο ένα είδος, μία φυλή, η ανθρώπινη. Ό,τι είναι απαραίτητο για τον πιο λευκό άνθρωπο είναι απαραίτητο για τον πιο μαύρο άνθρωπο, για τον πιο κόκκινο, για τον πιο κίτρινο. Είμαστε όλοι το ίδιο ζώο»

Μονάδες 10

3. Να μετατρέψετε την παρακάτω περίοδο στην αντίθετη φωνή. Ποιες αλλαγές στο ύφος παρατηρείτε:

Εμείς εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλον για να αυξήσουμε τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς

Μονάδες 5

4. Να βρείτε τις νοηματικά ισοδύναμες των επόμενων λέξεων: θυμούνται, αφοσίωσης, αποζητώ, αναγκαστικά, εξελιχθείς

Μονάδες 5

5. Να βρείτε τις αντώνυμες των παρακάτω λέξεων:  ατελείωτα, απογοητευτική, συλλογικότητα, πραγματικές, πίεση

Μονάδες 5

6. Να σχολιάσετε το νόημα του σκίτσου (κείμενο 2) σε συνδυασμό με όσα αναφέρονται στο κείμενο 1 για την ανθρώπινη νοοτροπία.

Μονάδες 10

ΘΕΜΑ 3ο:

Ποιο είναι το μήνυμα των στίχων του τραγουδιού; Ποιες γλωσσικές επιλογές το υπηρετούν; (λεξιλόγιο, εγκλίσεις και ρηματικά πρόσωπα,) Συμφωνείτε με το περιεχόμενό του  λαμβάνοντας υπόψη την υπερβολή ως όπλο του καλλιτέχνη; (150 λέξεις)

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ 4ο:

Σε άρθρο που θα δημοσιευτεί στον ιστότοπο του σχολείου σας να αναφερθείτε στο ρόλο της τέχνης ως προς την αφύπνιση της οικολογικής συνείδησης και τους τρόπους με τους οποίους ο καλλιτέχνης μπορεί να συνδράμει στην αλλαγή της στάσης μας απέναντι στο φυσικό περιβάλλον (300 λέξεις)

Μονάδες 30

Λατινικά γ λυκείου

 

Συντελεστες βαρυτητας 2022 ανθρωπιστικων σπουδών

 https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://edu.klimaka.gr/panelladikes/exetaseis/185-panelladikes-syntelestes-barythtas-mauhmatvn&ved=2ahUKEwjz8NOOv670AhVX7rsIHRszCLYQFnoECAMQAQ&usg=AOvVaw0_ULOjOFomZyHFY3m6Ndlt

Αρχαια α λυκειου θουκυδίδησ 78

 Καὶ οἱ μὲν Κερκυραῖοι κακῶς τε καὶ κατ᾽ ὀλίγας προσπίπτοντες ἐταλαιπώρουν τὸ καθ᾽ αὑτούς· οἱ δ᾽ Ἀθηναῖοι φοβούμενοι τὸ πλῆθος καὶ τὴν περικύκλωσιν ἁθρόαις μὲν οὐ προσέπιπτον οὐδὲ κατὰ μέσον ταῖς ἐφ᾽ ἑαυτοὺς τεταγμέναις, προσβαλόντες δὲ κατὰ κέρας καταδύουσι μίαν ναῦν. Καὶ μετὰ ταῦτα κύκλον ταξαμένων αὐτῶν περιέπλεον καὶ ἐπειρῶντο θορυβεῖν.

Μετάφραση: Επειδή οι Κερκυραίοι ρίχνονταν επάνω στα εχθρικά χωρίς τέχνη και λίγοι-λίγοι δεινοπαθούσαν από την πλευρά τους. Οι Αθηναίοι πάλι, επειδή φοβούνταν μην κυκλωθούν από τα εχθρικά καράβια που ήταν πολλά, δεν έκαναν επίθεση σ’ όλα τα καράβια μαζί, ούτε στη μέση εκείνων που ήταν ταγμένα απέναντί τους, αλλά τα χτυπούσαν από τα πλάγια και βύθισαν ένα καράβι. Και ύστερα απ’ αυτό, καθώς οι εχθροί ήταν παραταγμένοι σε κύκλο, έπλεαν οι Αθηναίοι γύρω τους, προσπαθώντας να τους προκαλέσουν σύγχυση.

[2] Γνόντες δὲ οἱ πρὸς τοῖς Κερκυραίοις καὶ δείσαντες μὴ ὅπερ ἐν Ναυπάκτῳ γένοιτο, ἐπιβοηθοῦσι, καὶ γενόμεναι ἁθρόαι αἱ νῆες ἅμα τὸν ἐπίπλουν τοῖς Ἀθηναίοις ἐποιοῦντο. [3] Οἱ δ᾽ ὑπεχώρουν ἤδη πρύμναν κρουόμενοι καὶ ἅμα τὰς τῶν Κερκυραίων ἐβούλοντο προκαταφυγεῖν ὅτι μάλιστα, ἑαυτῶν σχολῇ τε ὑποχωρούντων καὶ πρὸς σφᾶς τεταγμένων τῶν ἐναντίων.

[4] Ἡ μὲν οὖν ναυμαχία τοιαύτη γενομένη ἐτελεύτα ἐς ἡλίου δύσιν.

Μετάφραση: Όταν το πήραν αυτό είδηση, όσα είχαν ταχτεί να πολεμήσουν τους Κερκυραίους, κι επειδή φοβήθηκαν μην ξαναγίνει ό,τι είχε συμβεί στη Ναύπακτο, έτρεξαν να βοηθήσουν τ’ άλλα, κι όταν μαζεύτηκαν όλοι μαζί άρχισαν επίθεση εναντίον των Αθηναίων. Τότε οι Αθηναίοι άρχισαν να κάνουν πίσω με την πρύμνη, γιατί ήθελαν συνάμα να προφτάσουν οι Κερκυραίοι, όσο ήταν μπορετό, να καταφύγουν στο λιμάνι πριν από αυτούς, αφού αυτοί οι ίδιοι υποχωρούσαν αργά, κι ολόκληρος ο εχθρικός στόλος είχε παραταχθεί να τους πολεμήσει.

Έτσι εξελίχθηκε η ναυμαχία αυτή που τελείωσε με τη δύση του ήλιου.

Φρυκτωρίες

 

Αρχαια α λυκειου

 Κεφάλαιο 79

Οι Κερκυραίοι, μετά την ήττα τους στη ναυμαχία με τους Πελοποννησίους και την αποχώρηση του Αθηναϊκού στόλου, φοβούνται δύο πράγματα:

• μήπως οι νικητές Πελοποννήσιοι προσπαθήσουν να πάρουν  από το νησί Βίδο τους τετρακόσιους εκτοπισμένους ολιγαρχικούς.
• Μήπως δημιουργήσουν κάποια πολιτική αναταραχή.

Οι φόβοι των Κερκυραίων ήταν δικαιολογημένοι, αφού οι Πελοποννήσιοι, ως νικητές ήταν σε θέση ισχύος  και επιπλέον μετά την αποχώρηση του αθηναϊκού στόλου, δεν είχαν πια τη στήριξη της Αθήνας.

Έτσι οι Κερκυραίοι αντιμετωπίζουν την κατάσταση που δημιουργήθηκε με δύο τρόπους:

• μεταφέρουν τους εκτοπισμένους ολιγαρχικούς στο Ηραίο και 
• φρουρούν την πόλη τους.

Η ατολμία των Πελοποννησίων και η αναποφασιστικότητα του Αλκίδα

Εντύπωση προκαλεί η αναποφασιστικότητα του Αλκίδα, ο οποίος διστάζει να επιχειρήσει απόβαση στην πόλη, αν και οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκές για τους Πελοποννησίους και παρά το γεγονός οτι ο Βρασίδας ήταν υπέρ της απόβασης στην πόλη. Ο Αλκίδας προτίμησε να οδηγήσει τον στόλο του στο νότιο ακρωτήριο του νησιού και να λεηλατήσει τους αγρούς. Η στάση του αυτή μπορεί ν'αποδοθεί στους εξής  παράγοντες:

• η απειλή να φτάσουν στρατιωτικές ενισχύσεις από την  Αθήνα, κάτι που θα ενίσχυε το "πεσμένο" ηθικό των Κερκυραίων.
• ο φόβος του ν'αντιμετωπίσει το σύνολο της ναυτικής δύναμης των Κερκυραίων(110 πλοία).

Η στάση του Αλκίδα μπορεί να δείχνει ατολμία και αναβλητικότητα αλλά από την άλλη μαρτυρά σύνεση,  προνοητικότητα και καλή εκτίμηση της κατάστασης και όλων των ενδεχόμενων κινδύνων και συνεπειών. Ο στόχος του ήταν να ελέγχει τους θαλάσσιους δρόμους και να αποκλείσει τηνν  πόλη της Κέρκυρας για να την αναγκάσει να υποκύψει.

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, στα Τρίκαλα

 

Καλαβρυτα 1943 και η φρίκη του πολέμου

 https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://www.villagecinemas.gr/el/movie/%3Fc%3D105362&ved=2ahUKEwiVjNqO26T0AhWFSvEDHbA2ACoQo7QBegQICRAB&usg=AOvVaw3ZHtK7WWoi_VvwJlhoVoaO

Έκθεση γ λυκειου

 ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ : Άνθρωπος και Επιστήμη 

ΚΕΙΜΕΝΟ Ι 

 Απόσπασμα από συνέντευξη του Γιώργου Παξινού στο δημοσιογράφο Δ. Μαριδάκη .

  Ο καθηγητής και νευροεπιστήμονας Γιώργος Παξινός είναι ο άνθρωπος που χαρτογράφησε τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Μέλος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών 

-        Αυτή η αντίφαση από τη μια να προοδεύει η επιστήμη και από την άλλη να καταστρέφεται το περιβάλλον και η κοινωνία μας να μην γίνεται τελικά πιο ευτυχισμένη έχει κλονίσει την πίστη σας προς την επιστήμη;  

-   Η επιστήμη είναι δίκοπο μαχαίρι, έχει βελτιώσει πολύ την ανθρώπινη ζωή και έχει αυξήσει το προσδόκιμο ζωής αλλά από την άλλη φορτώνουμε στις μέλλουσες γενεές την καταστροφή της ατμόσφαιρας και του περιβάλλοντος, την εξαφάνιση ολόκληρων ειδών κ.λπ. Από το 1969 έλεγα ότι η επιστήμη είναι και το πρόβλημα και η λύση. Ωστόσο δυστυχώς στις μέρες μας δεν εισακούονται οι επιστήμονες που μιλούν για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις συνέπειές της. Και ο λόγος είναι ότι υπάρχουν ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα που κερδίζουν τρισεκατομμύρια συνεχίζοντας να βγάζουν πετρέλαιο, κάρβουνο και αέριο από τη γη. Από αυτά τα τρισεκατομμύρια χαλάνε κάποια για την επιβίωσή τους και για να πείσουν την κοινωνία να μην ανησυχεί. Παρόμοια ενεργούσαν και με το κάπνισμα.

-        Η επιστήμη έχει ηθικούς περιορισμούς ή λογοδοτεί μόνο στην ανθρώπινη περιέργεια και έρευνα;

Υπάρχουν όρια μέσα στα οποία δουλεύουμε ακόμα κι όταν δουλεύουμε με ποντίκια. Για να κάνουμε το οποιοδήποτε πείραμα λαμβάνουμε έγκριση από το Σώμα Ηθικής στο Πανεπιστήμιο. Από εκεί και πέρα δεν γνωρίζω να υπάρχουν όρια στο τι ερευνά κανείς εκτός για το θέμα της ανθρώπινης κλωνοποίησης. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι επιστήμονες ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιδιώξεις και δεν λειτουργούν έχοντας κατά νου το καλό της ανθρωπότητας. Ακόμα και ο Φλέμινγκ που ανακάλυψε την πενικιλίνη είχε πει ότι η ανακάλυψή τους προήλθε από την περιέργειά τους κι ότι δεν είχαν σκεφτεί την ανθρωπότητα που υποφέρει.
Το ότι βοήθησε βέβαια η ανακάλυψή τους τους ανθρώπους είναι ευχάριστο αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΙΙ

Σκαλκέας Γρηγόρης ( Ο Γρηγόριος Δ. Σκαλκέας ήταν  καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός  )   Εφημερίδα το Βήμα  12/1/2003.

                                                              Οι  στόχοι της επιστήμης στον καινούριο αιώνα

( διασκευή )

            (….)     Ο επιστήμονας βαρύνεται με πολύμορφη ευθύνη για τη γνώση που κατά κάποιον τρόπο παράγει και οφείλει να προβλέπει οποιοδήποτε πιθανό κίνδυνο που θα μπορούσε να προέλθει από τη χρήση της - ή την κατάχρησή της - στο μέλλον για τον άνθρωπο και για την οικουμένη. Πρέπει να αποφασίζει με άγρυπνη συνείδηση και υπευθυνότητα εάν τα αποτελέσματα των ερευνών του πρέπει τελικά να εφαρμοσθούν. Κάθε επιστημονικό επίτευγμα φρονώ πως πρέπει να εξετάζεται όχι μόνο ως γνωστική ή υλική κατάκτηση, αλλά και για το αν θα αποβεί ευεργετικό ή επιζήμιο, ή και καταστρεπτικό, για την ύπαρξη του ανθρώπου. Τον έλεγχο αυτό ουδείς άλλος μπορεί ή επιτρέπεται να επιβάλλει στη συνειδητή ελευθερία του επιστήμονα παρά μόνον η συναίσθηση της ανθρώπινης και γενικά της κοινωνικής του ευθύνης.

            Δυστυχώς, όμως, οι αποφάσεις για τη χρησιμοποίηση από τη σύγχρονη τεχνολογία επιστημονικών γνώσεων και ανακαλύψεων δεν ανήκουν πάντοτε στην απόφαση ή στη σύμφωνη γνώμη εκείνων που τις ανακάλυψαν, ούτε οι πολλαπλές συνέπειες από τη χρήση τους έχουν όσο και όπως θα άρμοζε υπολογισθεί. Για τούτο, συχνά οι στόχοι μιας ερευνητικής πορείας διασπείρονται. Πολλοί διάσημοι ερευνητές, όπως ο Henri Becquerel, ο Heinrich Hertz και άλλοι ισάξιοί τους, δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τις πρακτικές εφαρμογές των ανακαλύψεών τους. Και ο Oppenheimer, όταν πληροφορήθηκε την καταστροφή της Χιροσίμα, ένιωσε βαριές τύψεις συνειδήσεως, διότι είχε τόσο αποφασιστικά συμβάλει στη διάσπαση του ατόμου, που βέβαια δόξασε και την επιστήμη και το όνομά του, αλλά διέσπασε και το ιερό κύρος του Ανθρώπου, προσφέροντάς του τη φονικότερη δύναμη. Και αργότερα, ο Χάιντεγκερ, όταν πληροφορήθηκε την άλωση του γενετικού μυστηρίου του ανθρώπου, είπε πως «τώρα μόνο ένας Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα».

            Ως τελικός σκοπός της επιστήμης ανακύπτει σταθερά ο εξανθρωπισμός της ζωής και ως σκοπός της ζωής ο εξανθρωπισμός της επιστήμης, ώστε να υπηρετείται ο Άνθρωπος. Διότι μόνο με τον απόλυτο σεβασμό προς τον Άνθρωπο μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο υλισμός και ο υπέρμετρος ευδαιμονισμός που κυριαρχεί και ορίζει την εποχή μας, και μόνο έτσι μπορεί να τιθασευθεί η επιστημονική αναρχία. Ο επιστήμονας οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι πάνω από όλα βρίσκεται, αμετάθετος και αναντικατάστατος, ο Άνθρωπος. Και όπως, πολύ εύστοχα, όρισε ο Καντ: «ο άνθρωπος δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ποτέ ως μέσον, για κάποιο σκοπό, αλλά να θεωρείται αυτός, ο ίδιος, ο τελικός σκοπός».

            Για να παραμείνουν όμως οι στόχοι της επιστήμης ανθρωποκεντρικοί, κρίνεται απολύτως αναγκαίος ο επανακαθορισμός τους από «προσωπικότητες με υψηλά ηθικά ιδανικά», κατά τον Αϊνστάιν, δηλαδή από έντιμους, υψηλόφρονες, συνεπείς και ανιδιοτελείς, διορατικούς, ειλικρινείς και αντικειμενικούς ανθρώπους-επιστήμονες.     Σήμερα, που ο άνθρωπος υποβιβάζεται και γίνεται αντικείμενο, αριθμός, που πωλούνται και αγοράζονται οι υπαρκτικές του ανάγκες και τα ιδανικά του, αποτελεί κρισιμότατο χρέος του αιώνα μας να συνειδητοποιήσει η κοινότητα των επιστημόνων τον κίνδυνο και να αντιδράσει αποτελεσματικά, δαμάζοντας την τεχνοκρατία, μεταλλάσσοντας αποφασιστικά το υλιστικό υπόβαθρο της κοινωνίας και αποκαθιστώντας τον ανθρωπισμό ως απαραίτητη αξίωση του ανθρωπίνου όντος για κάθε εποχή. «Ο ανθρωπισμός», μας λέγει ο καθηγητής Τατάκης, «που θέλουμε να πραγματώσουμε, να έχει πάλι τόσο πλάτος και βάθος, ώστε να περιλάβει όλα τα έργα του ανθρώπου, βάζοντας το καθένα στη σωστή του θέση». H αναγέννηση, λοιπόν, αυτού του νέου ανθρωπισμού, που αξιώνουμε όλοι, συνιστά - όπως θα παρατηρούσε εύστοχα ο Erich Fromm - «μια αντίδραση στην απειλή εναντίον του ανθρώπου, μια απειλή που ολοένα μεγαλώνει».

            Αυτός ο νέος ανθρωπισμός οφείλει να συμβιώσει και να λειτουργήσει αρμονικά με τη σύγχρονη, πολύμορφη και πολυδύναμη επιστήμη, και στο ηθικό και στο διανοητικό και στο υλικό πεδίο του σημερινού ανθρώπου. Διότι δεν απορρίπτει τον τεχνικό πολιτισμό με τις τεχνολογικές του κορυφώσεις, αλλά τον αξιοποιεί, τον προάγει, τον εξανθρωπίζει. H επιστήμη και η τεχνολογία οφείλουν να αποκαταστήσουν μια γόνιμη σύζευξη με τα κελεύσματα του ανθρωπισμού, ώστε να αντικρίσουν τον άνθρωπο ως ψυχοσωματικό ον.

            Ένα τέτοιο συνειδητό αντίκρισμα σημαίνει πως ο τεχνολογικός πολιτισμός δεν βρίσκεται σε διάσταση με τον πνευματικό πολιτισμό, αλλά πως και οι δύο χρειάζονται, και οφείλουν, να συνεργασθούν για το καλό του ανθρώπου, του όντος, που βρίσκεται από καταβολής του κόσμου επικεφαλής της Δημιουργίας όλης. Συνειδητοποιώντας ο σύγχρονος επιστήμονας την άποψη αυτή, οφείλει να κατευθύνει την έρευνα και την όλη δράση του προς τη σταθερή προαγωγή και ανύψωση του ανθρώπου. Έτσι θα τον προφυλάξει και από την αλλοτρίωση, που τον οδηγεί στον οντολογικό του υποβιβασμό, και από τη μηχανοποίηση του βίου του και από τον υλιστικό του εναγκαλισμό, αποσαφηνίζοντας τους «συγκεχυμένους σκοπούς» των καιρών μας, κατά Αϊνστάιν, και επανατοποθετώντας, ως ύψιστο αίτημα της Ιστορίας, τον συνεχή εξανθρωπισμό του ανθρώπου. Διαφορετικά, η ζωή θα καταντήσει ένας διαρκής εφιάλτης... 

Αρχαια α λυκειου ΗΥ

 https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2520Politismos/Yliko/Theoria%2520arxaia/Askiseis%2520Grammatikis%2520arxaias%2520ellinikis.htm&ved=2ahUKEwj9rseZ96H0AhW2h_0HHVhRB88QFnoECAsQAQ&usg=AOvVaw2hnedOdau5XmdilLtNXLEn

Μηχανογραφικο 2021

 https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://aeitei.gr/mixanografiko.php%3Fyear%3D2021&ved=2ahUKEwjKpaqn85z0AhWn_bsIHTfmATMQFnoECAMQAQ&usg=AOvVaw2E8TnAKP_2FagfgIhTdzht

Αρχαια α λυκειου

 https://m.youtube.com/watch?v=My83AZmV1cU