ΑΡΧΑΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 18-23

<18>Αφού είπε αυτά και στράφηκε προς τους εχθρούς, έκανε ησυχία γιατί και ο μάντης τους συμβούλευε να μην επιτεθούν παρά μόνο αφού κάποιος από τους δικούς τους ή σκοτωθεί ή τραυματισθεί˙ «Όταν γίνει αυτό, θα προχωρώ πρώτος», είπε, «εγώ, η νίκη όμως θα ανήκει σε σας, ενώ εμένα θα με βρει ο θάνατος, όπως τουλάχιστον μου φαίνεται». <19>Και δεν διαψεύσθηκε, αλλά, όταν πήραν τα όπλα, ο ίδιος σαν να οδηγείται από κάποια μοίρα, αφού πρώτος πήδησε ορμητικά προς τα εμπρός και έπεσε πάνω στους εχθρούς, πεθαίνει και έχει ταφεί στην διάβαση του Κηφισού˙ οι άλλοι νικούσαν και κατεδίωξαν (τους αντιπάλους) μέχρι το ίσιωμα. Πέθαναν εκεί από τους Τράκοντα ο Κριτίας και ο Ιππόμαχος, ενώ από τους Δέκα άρχοντες του Πειραιά ο Χαρμίδης, ο γιος του Γλαύκωνα και περίπου εβδομήντα από τους άλλους. Τα όπλα τα πήραν, από κανέναν όμως από τους πολίτες δεν αφαίρεσαν τους χιτώνες. Όταν έγινε αυτό και περισυνέλεξαν τους εχθρούς ύστερα από συμφωνία, αφού πλησίασε ο ένας τον άλλον, πολλοί συζητούσαν μεταξύ τους. <20>Και ο Κλεόκριτος, ο κήρυκας των μυημένων (στα Μυστήρια), καθώς είχε πολύ δυνατή φωνή, αφού επέβαλε σιωπή, είπε: Άνδρες πολίτες, γιατί μας εξορίζετε; Γιατί θέλετε να μας σκοτώσετε; Εμείς δεν κάναμε σε σας κανένα κακό μέχρι τώρα και έχουμε συμμετάσχει μαζί σας σε πολύ σεβαστές τελετές και θυσίες και σε ομορφότατες εορτές και έχουμε υπάρξει και συγχορευτές και συμμαθητές και συστρατιώτες και έχουμε περάσει πολλούς κινδύνους με σας και στη ξηρά και στη θάλασσα για τη κοινή και των δυο μας σωτηρία και ελευθερία. Στο όνομα των πατρικών θεών και της συγγένειας εξ αίματος και εξ αγχιστείας και της φιλίας, διότι σε όλα αυτά έχουμε πάντες Πελοποννήσιοι δέκα ἔτη πολεμοῦντες. <22>Ἐξὸν δ’ ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ πολιτεύεσθαι, οὗτοι τὸν πάντων αἴσχιστόν τε καὶ χαλεπώτατον καὶ ἀνοσιώτατον καὶ ἔχθιστον καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις πόλεμον ἡμῖν πρὸς ἀλλήλους παρέχουσιν. ἀλλ’ εὖ γε μέντοι ἐπίστασθε ὅτι καὶ τῶν νῦν ὑφ’ ἡμῶν ἀποθανόντων οὐ μόνον ὑμεῖς ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς ἔστιν οὓς πολλὰ κατεδακρύσαμεν. ῾Ο μὲν τοιαῦτα ἔλεγεν· οἱ δὲ λοιποὶ ἄρχοντες καὶ διὰ τὸ τοιαῦτα προσακούειν τοὺς μεθ’ αὑτῶν ἀπήγαγον εἰς τὸ ἄστυ. <23>Τῇ δ’ ὑστεραίᾳ οἱ μὲν τριάκοντα πάνυ δὴ ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι συνεκάθηντο ἐν τῷ συνεδρίῳ· τῶν δὲ τρισχιλίων ὅπου ἕκαστοι τεταγμένοι ἦσαν, πανταχοῦ διεφέροντο πρὸς ἀλλήλους. Ὄσοι μὲν γὰρ ἐπεποιήκεσάν τι βιαιότερον καὶ ἐφοβοῦντο, ἐντόνως ἔλεγον ὡς οὐ χρείη καθυφίεσθαι τοῖς ἐν Πειραιεῖ· ὅσοι δὲ ἐπίστευον μηδὲν ἠδικηκέναι, αὐτοί τε ἀνελογίζοντο καὶ τοὺς ἄλλους ἐδίδασκον ὡς οὐδὲν δέοιντο τούτων τῶν κακῶν, καὶ τοῖς τριάκοντα οὐκ ἔφασαν χρῆναι πείθεσθαι οὐδ’ ἐπιτρέπειν ἀπολλύναι τὴν πόλιν. Καὶ τὸ τελευταῖον ἐψηφίσαντο ἐκείνους μὲν καταπαῦσαι, ἄλλους δὲ ἑλέσθαι. Καὶ εἵλοντο δέκα, ἕνα ἀπὸ φυλῆς. συμμετάσχει μαζί σας, σεβόμενοι και τους θεούς και του ανθρώπους σταματήστε να σφάλλετε εις βάρος της πατρίδας και μην υπακούτε στους πάρα πολύ ασεβείς Τριάκοντα, οι οποίοι για προσωπικά τους οφέλη έχουν σκοτώσει σχεδόν περισσότερους Αθηναίους σε οκτώ μήνες παρά όλοι οι Πελοποννήσιοι πολεμώντας μας δέκα χρόνια. <22>Αν και μπορούμε να ζούμε ειρηνικά, αυτοί προκαλούν μεταξύ μας τον πιο ντροπιαστικό και τον πιο σκληρό και ασεβή και μισητό και στους θεούς και στους ανθρώπους πόλεμο. Αλλά να γνωρίζετε καλά ότι μερικούς από αυτούς που σκοτώθηκαν από εμάς, όχι μόνο εσείς αλλά και εμείς τους θρηνήσαμε. Αυτός τέτοια έλεγε˙ οι υπόλοιποι άρχοντες, επειδή άκουγαν και άλλα τέτοια λόγια, οδήγησαν ξανά στο άστυ αυτούς που ήταν μαζί τους. <23>Την επόμενη μέρα οι Τριάκοντα πολύ ταπεινωμένοι καi απομονωμένοι κάθονταν στην αίθουσα συνεδριάσεων. Από τους τρεις χιλιάδες, όπου ήταν ταγμένος ο καθένας, σε όλα τα μέρη της πόλεως διαφωνούσαν μεταξύ τους. Διότι, όσοι είχαν διαπράξει κάποιο σοβαρό αδίκημα και φοβούνταν, υποστήριζαν έντονα ότι δεν είναι ανάγκη να υποχωρούν σ’ αυτούς που βρίσκονταν στον Πειραιά˙ όσοι όμως πίστευαν ότι δεν είχαν διαπράξει κάποια αδικία, οι ίδιοι σκέφτονταν και τους άλλους συμβούλευαν ότι δεν χρειάζονταν καθόλου αυτές οι συμφορές και έλεγαν ότι δεν πρέπει να υπακούουν στους Τριάκοντα ούτε να τους επιτρέπουν να καταστρέφουν την πόλη. Και στο τέλος αποφάσισαν εκείνους να τους καθαιρέσουν και άλλους να εκλέξουν. Και εξέλεξαν δέκα, ένα από κάθε φυλή.