Αντιγόνη β λυκείου

 ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Πολυαγαπημένη μου

αδερφή Ισμήνη,

άραγε ξέρεις κάποια

από τις συμφορές του Οιδίποδα

που ο Δίας να μην την έχει στείλει

πάνω μας τις δύο,

όσο ζούμε ακόμα;

Γιατί τίποτα δεν υπάρχει

ούτε λυπηρό ούτε ολέθριο

Ούτε αισχρό ούτε άτιμο το οποίο εγώ

Να μην έχω δει μέσα στα δικά σου

και δικά μου βάσανα.

Και τώρα τι είναι αυτή η διαταγή

που λένε ότι διακήρυξε

σε ολόκληρη την πόλη

πριν από λίγο ο στρατηγός;

Έχεις κάτι ακούσει

ή σου διαφεύγει

ότι απειλούν τους αγαπημένους μας

κακά που ταιριάζουν στους εχθρούς;

ΙΣΜΗΝΗ

Σε μένα τουλάχιστον

Αντιγόνη καμία είδηση

για τους αγαπημένους  δεν έφτασε,

ούτε ευχάριστη ούτε δυσάρεστη,

αφότου, εμείς οι δύο στερηθήκαμε

τα δύο μας αδέρφια.

που σκοτώθηκαν σε μία μέρα

με κοινό φόνο.

Από τη στιγμή που ο στρατός

των Αργείων

έγινε άφαντος τη νύχτα αυτή

τίποτα περισσότερο δεν ξέρω,

ούτε είμαι πιο ευτυχισμένη

ούτε πιο δυστυχισμένη.

Ανάλυση Προλόγου

Στον πρόλογο γίνεται η πρότασις, η εισαγωγή δηλαδή του θεατή στο ξετύλιγμα της δράσης. Ο ποιητής μας δίνει τις αναγκαίες διευκρινίσεις για τα γεγονότα που προηγήθηκαν και μας διαφωτίζει για την τωρινή κατάσταση, από όπου θα ξεκινήσει η δράση :τον τόπο, τον χρόνο, τα πρόσωπα, τις σχέσεις των προσώπων και το ελατήριο της πράξης, την απόφαση δηλαδή της Αντιγόνης, που θα δώσει ώθηση στην εξέλιξη των γεγονότων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην αρχαία τραγωδία έχουμε την τριπλή ενότητα : χρόνου (σε μια μέρα), τόπου (σε ένα τόπο) και ενότητα υπόθεσης. Για να εξυπηρετηθεί αυτή η απαίτηση ο ποιητής καταφεύγει στις λεγόμενες θεατρικές συμβατικότητες.

Δραματικός χρόνος (ο χρόνος που υποτίθεται ότι έγιναν τα περιγραφόμενα γεγονότα) είναι το τέλος μιας φοβερής μάχης, κατά την οποία οι δύο γιοι του Οιδίποδα, ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης σκοτώθηκαν σε μια θανάσιμη μονομαχία. Ο Πολυνείκης οδήγησε ενάντια στη Θήβα τους Αργείους σε μια εκστρατεία που είναι γνωστή ως «Επτά επί Θήβας» ενώ ο Ετεοκλής υπερασπίστηκε την πόλη του. Η Θήβα λυτρώθηκε από τους εξωτερικούς εχθρούς τη νύχτα πριν από την έναρξη του δράματος. Ο μύθος αυτός ήταν γνωστός στους θεατές και μπορούσαν με ευκολία να παρακολουθήσουν την εξέλιξη του δράματος. Το ενδιαφέρον τους επικεντρωνόταν στο χειρισμό ενός γνωστού μύθου από τον τραγικό ποιητή.

Η σκηνή διαδραματίζεται μπροστά στα Ανάκτορα των Θηβών έξω από τις κεντρικές πύλες που είναι ζωγραφισμένες πάνω στην σκηνή. Το σκηνικό δείχνει την πρόσοψη των ανακτόρων που πρέπει να ήταν μεγαλοπρεπή όπως τα ομηρικά ανάκτορα. Ο σκηνικός χώρος και χρόνος προκαλεί μια κατάσταση φόβου, μυστικότητας και ανήσυχης αγρυπνίας. Οι δύο αδερφές βγαίνουν κρυφά έξω από τα ανάκτορα για να συζητήσουν κάτι επείγον και εμπιστευτικό.

Παρουσιάζονται στη σκηνή από τη δεξιά πύλη των ανακτόρων και συζητούν συνωμοτικά. Η Αντιγόνη, όπως θα φανεί αμέσως, πέρασε τη νύχτα παλεύοντας με μια νέα συμφορά και τώρα έχει πάρει τις αποφάσεις της. Θέλει να τις ανακοινώσει στην αδερφή της, στον μόνο δικό της άνθρωπο που της απέμεινε, για αυτό την προσφωνεί με πολύ τρυφερά λόγια. Η συσσωρευμένη τρυφερότητα φαίνεται από τους δύο χαρακτηρισμούς: κοινόν καὶ αὐτάδελφον. που λειτουργούν σαν δύο αναβαθμοί που φέρνουν πολύ κοντά τις δύο δυστυχισμένες αδερφές.