Έκθεση Α Λυκειου

 Θέμα: Στην επικοινωνία με προφορικό λόγο το μήνυμα εκπέμπεται από τον πομπό και την ίδια χρονική στιγμή προσλαμβάνεται από το δέκτη που βρίσκεται συνήθως στον ίδιο χώρο. Αντίθετα, η επικοινωνία με γραπτό λόγο είναι κατά κανόνα μοναχική δραστηριότητα, στην οποία ο πομπός απευθύνεται σε δέκτη απόντα που προσλαμβάνει το μήνυμα ύστερα από ένα χρονικό διάστημα. Σε ένα κείμενο (400-500 λέξεων) εκθέστε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του προφορικού και του γραπτού λόγου ως μέσων επικοινωνίας.

Ο λόγος διακρίνεται σε προφορικό και γραπτό. Αναντίρρητα, διαπιστώνονται διαφορές ανάμεσα στις δύο μορφές λόγου, όσον αφορά το λεξιλόγιο, τη συνοχή, τη νοηματική πυκνότητα, το ύφος αλλά επισημαίνονται και αποκλίσεις σε επικοινωνιακό και αισθητικό επίπεδο. Ωστόσο, οι διαφορές αυτές δε συνιστούν μέτρο υπεροχής και ανωτερότητας του γραπτού ή του προφορικού λόγου. Γι’ αυτό δεχόμαστε ανεπιφύλακτα την ισοτιμία τους θεωρώντας πως και τα δύο είδη του λόγου προάγουν τον ανθρώπινο πολιτισμό.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του έλλογο ον, προικισμένος με τη δυναμική του λόγου, ομιλίας και έκφρασης. Λόγω αυτής ακριβώς της ιδιότητάς του σκέφτεται και μορφοποιεί τη σκέψη του άλλοτε με τον προφορικό λόγο και άλλοτε με τον γραπτό.

ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ

πλεονεκτήματα

≈ Ο ανώτερος πολιτισμός ανακαλύφθηκε με την ανακάλυψη της γραφής.
≈ Τα γραπτά κείμενα γίνονται αθάνατα και αποθηκεύουν γνώσεις προηγούμενων γενιών.
≈ Ο γραπτός λόγος χαρακτηρίζεται από σαφήνεια και ακρίβεια στην έκφραση, από μεστότητα. Είναι επιμελημένος, με φροντισμένη σύνταξη και πλούσιο λεξιλόγιο.
≈ Είναι σαφής γιατί προηγείται σκέψη, μελέτη, προσχεδιασμός. Δεν επιδέχεται αοριστολογίες και σπάνια δέχεται διορθώσεις.
≈ Έχει κύρος και δύσκολα παρερμηνεύεται. Έχει χαρακτήρα επίσημο και μακροβιότητα.
≈ Οι τυχόν αμφιβολίες εκλείπουν με τη βοήθεια των συμφραζομένων και με την προσεκτική μελέτη και εμβάθυνση.
≈ Μπορεί να νικά τη φθορά του χρόνου και τις αδυναμίες της μνήμης.

μειονεκτήματα

≈ Είναι περισσότερο ψυχρός, απρόσωπος, τυπικός.
≈ Είναι ανέκφραστος όσον αφορά τα συναισθήματα του πομπού – γράφοντα γιατί χρησιμοποιεί έναν κώδικα συγκεκριμένο, αυτοματοποιημένο. Δεν έχει την αμεσότητα έστω και αν έπεται απάντηση.
≈ Δεν είναι προσιτός στο μέσο άνθρωπο.
≈ Ο χρόνος που μεσολαβεί φθείρει τα νοήματα, τα αποστεώνει από την επικαιρότητά τους. Δε δίνει τη δυνατότητα άμεσης απόκρισης.

ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

πλεονεκτήματα

• Προηγήθηκε ιστορικά του γραπτού λόγου, καθώς εμφανίζεται με τη δημιουργία των πρώτων κοινωνιών.
• Η προφορική ομιλία υπερέχει ποσοτικά, αφού οι άνθρωποι περισσότερο γράφουν παρά μιλούν.
• Ο προφορικός λόγος διαθέτει παραγλωσσικά (επιτονισμός) και εξωγλωσσικά γνωρίσματα (χειρονομίες, έκφραση προσώπου) και έτσι ο πομπός και ο δέκτης φανερώνουν τη σκέψη, τη στάση, τα συναισθήματα τους.
• Είναι λόγος αυθόρμητος και ανεπιτήδευτος.
• Εκφράζει άμεσα τον συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου. Επιδέχεται επεξηγήσεις, διευκρινίσεις, αντίλογο, αντίθεση. Αντανακλά την όλη ψυχική κατάσταση του ανθρώπου και αποκαλύπτει τον εσωτερικό του κόσμο, γιατί σε συνδυασμό με τις κινήσεις και την όλη έκφραση εξωτερικεύει την κατάσταση της ψυχής. Επειδή είναι απροσχεδίαστος είναι και ειλικρινής. Ευνοεί τον διάλογο.
• Διαθέτει αμεσότητα, καθώς η επικοινωνία συντελείται στον ίδιο χώρο και την ίδια στιγμή.
• Υπερέχει σε περιπτώσεις πολυσημίας, γιατί ο ακροατής μπορεί να ζητήσει διευκρινίσεις από τον ομιλητή.
• Προφορικά οι άνθρωποι επικοινωνούν ακόμα κι αν είναι αναλφάβητοι.
• Στον προφορικό λόγο η γλώσσα εξελίσσεται με ταχύτερους ρυθμούς.

μειονεκτήματα

• Είναι λιγότερο επιμελημένος, απροσχεδίαστος και μπορεί να οδηγήσει σε παρερμηνείες.
• Δεν ευνοεί τον απαίδευτο, μιας και μπορεί να τον ρίξει σε παγίδες που ο ίδιος ακούσια δημιούργησε.
• Τα λόγια λησμονούνται εύκολα, η μνήμη δύσκολα αποτυπώνει την ακρίβεια των λόγων, με αποτέλεσμα καθετί σημαντικό να χάνεται.
• Οι λέξεις έχουν πολυσημία και ειδικά ο προφορικός λόγος επιδέχεται πολυάριθμες προεκτάσεις, δεν είναι σαφής και δημιουργεί προβλήματα επικοινωνίας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Συμπερασματικά, ο προφορικός και ο γραπτός λόγος είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένοι και ανυπολόγιστα χρήσιμοι στη ζωή, σε όλα τα επίπεδα και τομείς, και την υπεροχή του ενός έναντι του άλλου την καθορίζουν οι περιστάσεις. 

Α λυκείου Εκθεση

 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ

H παράγραφος ορίζεται, τυπικά, ως τμήμα του πεζού λόγου νοηματικά αυτοτελές και οπτικά ευδιάκριτο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πρωτίστως άρθρωση λόγου με τους όρους που επιβάλλει η ανάγκη επικοινωνίας χωρίς κενά και ασάφειες, πειθούς και καλαισθησίας. Γι’ αυτό συχνά αρκεί μία μόνο παράγραφος, για να φανούν οι γνώσεις, η ευαισθησία, η αφηγηματική και περιγραφική ικανότητα, η ακριβολογία, η πειθαρχία στους κανόνες της λογικής, η τάξη, η πειστικότητα και γενικότερα η συγκρότηση κάποιου. Αν όλα αυτά μπορεί να φανούν από μία παράγραφο, τότε θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι τόσο οι δυνατότητες που προσφέρει όσο και οι απαιτήσεις, για να γραφεί μια καλή παράγραφος, είναι πραγματικά μεγάλες. 

Τα δομικά στοιχεία της παραγράφου

Τα βασικά δομικά στοιχεία της παραγράφου είναι τρία:

Η θεματική Πρόταση ή Περίοδος (ΘΠ)

Οι Λεπτομέρειες ή Σχόλια (Λ)

Η Πρόταση Κατακλείδα (ΠΚ).

Η θεματική Πρόταση ή Περίοδος 

Θεματική είναι η πρόταση ή η περίοδος της παραγράφου που με συντομία, ακρίβεια και σαφήνεια –γι’ αυτό καλό είναι να αποφεύγονται οι συνθέτες προτάσεις- εκφράζει την κύρια ιδέα που θέλουμε να αναπτύξουμε. Με άλλα λόγια, στη θεματική πρόταση δηλώνεται, χωρίς περιστροφές, η πρόθεση μας και για ό,τι σκοπεύουμε να γράψουμε στην παράγραφο, αλλά και πώς θα το γράψουμε, αν βέβαια πρόκειται για μια καλή παράγραφο που τη διέπει η λογική από την αρχή ως το τέλος της. Για παράδειγμα, αν έχουμε στο νου μας να γράψουμε μια παράγραφο με σύγκριση και αντίθεση, καλό είναι η αντίθεση αυτή να δηλώνεται και στη θεματική της πρόταση, ώστε να μην προοικονομείται μόνο το περιεχόμενο της παραγράφου, αλλά και ο τρόπος οργάνωσης του.

Η θεματική πρόταση βρίσκεται συνήθως στην αρχή της παραγράφου, αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικό. Δεν υπάρχουν τυπικές υποχρεώσεις στο λόγο, αλλά μόνο λογικές. Αυτό σημαίνει ότι, κατά την κρίση αυτού που γράφει την παράγραφο, η θεματική πρόταση μπορεί να μπει στην αρχή, στο μέσο, στο τέλος της ή και να μη δηλώνεται σαφώς, αλλά να συνάγεται από τα σχόλια της παραγράφου.

Αν η θεματική πρόταση βρίσκεται στην αρχή της παραγράφου, η πορεία της σκέψης είναι παραγωγική, δηλαδή από το γενικό (ΘΠ) στο ειδικό (λεπτομέρειες). Αν η θεματική πρόταση βρίσκεται στο τέλος, όπου μάλιστα ενδέχεται να ταυτίζεται με την κατακλείδα, η πορεία της σκέψης είναι επαγωγική, δηλαδή από το μερικό (λεπτομέρειες) στο γενικό (ΘΠ).

Οι Λεπτομέρειες ή Σχόλια 

Λεπτομέρειες ή σχόλια είναι οι περίοδοι και οι προτάσεις με τις οποίες εκφράζονται δευτερεύουσες ιδέες που διασαφηνίζουν, επεξηγούν, αναπτύσσουν, αιτιολογούν και γενικά στηρίζουν την κύρια ιδέα που υπάρχει στη θεματική πρόταση.

Οι λεπτομέρειες διακρίνονται σε βασικές και βοηθητικές προτάσεις.

Οι βασικές προτάσεις (δευτερεύουσες ιδέες) επιτελούν μία μόνο λειτουργία: αναπτύσσουν την κύρια ιδέα (θεματική πρόταση) της παραγράφου παρουσιάζοντας στον αναγνώστη μια νέα ή διαφορετική άποψη της. Υποστηρίζουν άμεσα την κύρια ιδέα της παραγράφου και την κάνουν πιο κατανοητή.

Οι βοηθητικές προτάσεις (διασαφήσεις των δευτερευουσών ιδεών) επιτελούν δύο λειτουργίες, μία άμεση και μία έμμεση. Άμεσα αναπτύσσουν τη βασική πρόταση στην οποία αναφέρονται, πληροφορώντας τον αναγνώστη για κάτι νέο ή διαφορετικό σχετικά με την πρόταση αυτή' έμμεσα βοηθούν τη βασική πρόταση να αναπτύξει τη θεματική πρόταση, δηλαδή την κύρια ιδέα της παραγράφου. Γι’ αυτό οι βοηθητικές προτάσεις πρέπει να σχετίζονται στενά, να έχουν δηλαδή ενότητα, και με τη βασική πρόταση και με τη θεματική.

Σε μερικές παραγράφους (κυρίως σε παραγράφους που αναπτύσσονται με διαίρεση) είναι πιθανό να διασαφηνίζονται με ειδικότερες λεπτομέρειες και οι διασαφήσεις των δευτερευουσών ιδεών.

Ειδικές λεπτομέρειες ανάπτυξης της παραγράφου:

Ορισμός

Διαίρεση

Παραδείγματα

Σύγκριση και αντίθεση

Αναλογία

Αιτιολόγηση

Αίτια και αποτελέσματα

Συνδυασμός μεθόδων.

Η Πρόταση Κατακλείδα 

Η πρόταση κατακλείδα βρίσκεται, όταν δεν παραλείπεται, πάντα στο τέλος της παραγράφου. Κλείνοντας την παράγραφο συνοψίζει το θέμα της ή προετοιμάζει τη μετάβαση στην επόμενη παράγραφο ή λειτουργεί ως μερικό συμπέρασμα σε ένα αποδεικτικό κείμενο.

Λατινικά γ λυκείου

 

Ερωτήσεις Εισαγωγής Κλειστού Τύπου

Λατινικά Ερωτήσεις Εισαγωγής Κλειστού Τύπου

Ερωτήσεις Εισαγωγής

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΩΣΤΟΥ- ΛΑΘΟΥΣ

Η λατινική γλώσσα

1. Η διάλεκτος των Λατίνων ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια.
2. Η λατινική υπερίσχυσε των άλλων διαλέκτων με την επέκταση των Ρωμαίων σε όλη την ιταλική χερσόνησο.
3. Οι Ρωμαίοι σε όλες τις περιπτώσεις χρησιμοποιούσαν το επίθετο «λατινική».
4. Ένας από τους λόγους των ομοιοτήτων ανάμεσα στη Λατινική και την Ελληνική είναι η κατάκτηση της ελληνικής Ανατολής από τους Ρωμαίους.
5. Το λατινικό αλφάβητο στην πραγματικότητα είναι ελληνικό.
6. Η αρχέγονη λατινική γλώσσα ήταν πομπώδης.
7. Η αρχέγονη λατινική γλώσσα είχε τα χαρακτηριστικά του λαού που την χρησιμοποιούσε.
8. Τα γραπτά μνημεία για τη λατινική μέχρι και τον 3ο π.Χ. αι. παρουσιάζουν ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία.
9. Η λογοτεχνική εξέλιξη των Λατίνων συντελείται με την επαφή των Ρωμαίων με τον ελληνικό πολιτισμό.
10. Η καλλιέργεια της Λατινικής πραγματοποιείται με την ιστορική συνάντηση των Ρωμαίων με τους Έλληνες το 340 π.Χ.

Η γένεση της ρωμαϊκής λογοτεχνίας

1. Η ρωμαϊκή λογοτεχνία είναι η πρώτη «καταγόμενη» λογοτεχνία.
2. Η ρωμαϊκή λογοτεχνία δημιουργείται δεχόμενη την επιρροή της ελληνικής γραμματείας.
3. Η γενέθλιος χρονολογία της ρωμαϊκής λογοτεχνίας θεωρείται το 140 π.Χ.
4. Ο Λίβιος Ανδρόνικος μετέφρασε στα Λατινικά την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
5. Ο Λίβιος Ανδρόνικος χρησιμοποίησε στις μεταφράσεις του το δακτυλικό εξάμετρο.
6. Ο Λίβιος Ανδρόνικος ασχολήθηκε με θεατρικές παραστάσεις.
7. Στις ρίζες της ρωμαϊκής γραμματείας βρίσκεται ένα ελληνικό είδος, το διδακτικό έπος.
8. Οι αρχέγονες συνθήκες γένεσης της ρωμαϊκής λογοτεχνίας δεν επηρέασαν τη μετέπειτα συγγραφική παραγωγή των Ρωμαίων.
9. Η ρωμαϊκή λογοτεχνία, κατά τη γένεσή της, στηρίχθηκε στο έργο του Ομήρου.
10. Ο Λίβιος Ανδρόνικος ήταν έλληνας αιχμάλωτος πολέμου.

Εποχές της ρωμαϊκής λογοτεχνίας

1. Στην πρώτη οριοθέτηση των εποχών της ρωμαϊκής λογοτεχνίας επικράτησε η περιγραφική διαίρεση.
2. Σύμφωνα με την αριστοκρατική αξιολόγηση τα μεγάλα ταλέντα της ρωμαϊκής λογοτεχνίας παρουσιάζονται σε συγκεκριμένες εποχές.
3. Στην περιγραφική διαίρεση μπορεί να συναντήσει κανείς τον όρο «μετακλασική εποχή».
4. Η διαίρεση της λογοτεχνίας σε «χρυσό αιώνα», «αργυρό αιώνα» κ.λπ. συναντάται στη διαίρεση με ιστορικά κριτήρια.
5. Η διάκριση με ιστορικά κριτήρια γίνεται με βάση δύο εποχές: τη δημοκρατική εποχή και την αριστοκρατική.
6. Η κλασική εποχή φτάνει ως τον θάνατο του Αυγούστου, το 14 μ.Χ.
7. Η περίοδος της Ύστερης αρχαιότητας τοποθετείται κατόπιν της μετακλασικής εποχής.
8. Η αυτοκρατορική εποχή χωρίζεται σε πρώιμη και ύστερη.
9. Το τέλος της αρχαίας ρωμαϊκής λογοτεχνίας τοποθετείται στην έναρξη του Λατινικού Μεσαίωνα.
10. Ο λατινικός Μεσαίωνας αρχίζει τον 6ο αι. μ.Χ.

Γενικά χαρακτηριστικά της ρωμαϊκής λογοτεχνίας

1. Βασικό χαρακτηριστικό της ρωμαϊκής λογοτεχνίας είναι η στενή συνάφειά της με την ελληνική γλώσσα και γραμματεία.
2. Η φράση «Η Ελλάδα ενώ κατακτήθηκε, εισήγαγε τις τέχνες στο αγροτικό Λάτιο» ανήκει στον Οβίδιο.
3. Το ιδανικό της κατοχής δύο γλωσσών ενσαρκώνεται σε όλους τους ρωμαίους λογοτέχνες.
4. Πολλές ελληνικές λέξεις διατηρούνται ακόμα και σήμερα σε ρωμανικές γλώσσες.
5. Ο Πλαύτος επηρεάστηκε από την αττική τραγωδία.
6. Ο Βεργίλιος επηρεάστηκε από τον Όμηρο.
7. Ο Σενέκας δέχεται την επιρροή από τις αττικές τραγωδίες.
8. Η σχέση του ρωμαίου λογοτέχνη με το ελληνικό πρότυπο είναι η τυφλή μίμηση.
9. Οι Ρωμαίοι λογοτέχνες αναμειγνύουν χρονικά διαφορετικά ελληνικά πρότυπα.
10. Η κωμωδία στους Ρωμαίους λογοτέχνες ωριμάζει τελευταία, όπως ακριβώς και στους Έλληνες.
11. Η σάτιρα είναι ένα νέο, καθαρά ρωμαϊκό είδος.
12. Η ρωμαϊκή ελεγεία έχει πολλά κοινά στοιχεία με την ελληνική.
13. Τα πάτρια ήθη (mos maiorum) προβάλλονται κυρίως σε ποιητικά έργα.
14. Οι άριστοι χειριστές της λατινικής γλώσσας εμπλουτίζουν τα φυσικά χαρακτηριστικά της.
15. Η γλώσσα των Ρωμαίων θεωρείται η κατάλληλη για την παγκόσμια πολιτισμική επικοινωνία.

Η εξέλιξη της ρωμαϊκής λογοτεχνίας

Κλασική εποχή

1. Κατά την κλασική εποχή συνεχίζονται οι πειραματισμοί στην λατινική λογοτεχνία.
2. Κατά την κλασική εποχή στη ρωμαϊκή λογοτεχνία επιδιώκεται η σύζευξη μορφής και περιεχομένου.
3. Κατά την κλασική εποχή στη ρωμαϊκή λογοτεχνία δίνεται βαρύτητα στο πραγματικό έναντι του πλασματικού.
4. Κατά την κλασική εποχή οι ρωμαίοι λογοτέχνες ανταγωνίζονται αποτελεσματικά τους Έλληνες.
5. Ο Κάτουλλος ανταγωνίζεται τον Θεόκριτο.
6. Μετά το 90 π.Χ. παρατηρείται ένα άγονο κενό περίπου 50 χρόνων.
7. Η έννοια του «κλασικού» διαμορφώνεται μετά το 90 π.Χ.
8. Η κλασική εποχή χωρίζεται σε δύο περιόδους.
9. Η πρώτη περίοδος της κλασικής εποχής είναι γνωστή με τον όρο «Αυγούστειοι χρόνοι».
10. Οι «νεωτερικοί» ποιητές δημιουργούν ποιήματα που διακρίνονται για την μεγάλη έκτασή τους.
11. Το ύφος των «νεωτερικών» ποιητών είναι σκοτεινό και υπαινικτικό.
12. Οι «νεωτερικοί» ποιητές ασχολούνται με λυρική και ελεγειακή ποίηση, επύλλια και επιγράμματα.
13. Ο θάνατος του Αυγούστου σηματοδοτεί αποκλειστικά το τέλος μιας σημαντικής πολιτικής περιόδου.
14. Κατά την κλασική εποχή οι Ρωμαίοι λογοτέχνες προσλαμβάνουν δημιουργικά το ελληνικό πρότυπο και διαθέτουν πλέον τους δικούς τους «κλασικούς».
15. Μετά το τέλος της κλασικής εποχής αρχίζει ο επιγονισμός που σηματοδοτεί και την έκπτωση της ποιότητας της ρωμαϊκής λογοτεχνίας.

Α. Οι χρόνοι του Κικέρωνα

1. Οι χρόνοι του Κικέρωνα σηματοδοτούν μια περίοδο με εξοντωτικές διαμάχες για την εξουσία.
2. Στα χρόνια του Κικέρωνα οι ρωμαίοι λογοτέχνες παράγουν λυρική και ελεγειακή ποίηση.
3. Οι ρητορικοί λόγοι των ρωμαίων λογοτεχνών έχουν ως πρότυπο τους αττικούς ρήτορες.
4. Ο διανοούμενος καλλιτέχνης των χρόνων του Κικέρωνα αυτονομείται από τα ελληνικά πρότυπα.
5. Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας θεωρείται κορυφαίος εκπρόσωπος της πεζογραφίας και ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες της αρχαιότητας.
6. Ο Κικέρων έγραψε περισσότερους από 100 λόγους, αλλά σώζονται περίπου οι μισοί.
7. Το περιεχόμενο των λόγων του Κικέρωνα είναι συμβουλευτικό.
8. Ο Κικέρων υπήρξε θαυμαστής του Αριστοτέλη.
9. Η προσωπικότητα του Κικέρωνα αναδεικνύεται μέσα από τις 800 επιστολές του που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατό του.
10. Ο Κικέρωνας θεωρείται κορυφαίος συγγραφέας της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
11. Ο Βάρρων θεωρείται άριστος γνώστης της λατινικής γλώσσας.
12. Ο Βάρρων ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη ρωμαϊκή ιστορία.
13. Ο Ιούλιος Καίσαρας ασχολείται με την ιστορική βιογραφία.
14. Ο Ιούλιος Καίσαρας στα έργα του ακολουθεί το ύφος του Ξενοφώντα.
15. Ο Σαλλούστιος Κρίσπος μεταφέρει στο έργο του την ιστορική μονογραφία.
16. Η ποιητική παραγωγή στα χρόνια του Κικέρωνα είναι και ποσοτικά και ποιοτικά τεράστια.
17. Ο Βαλέριος Κάτουλλος έχει γράψει 16 ποιήματα στα οποία αποτυπώνεται ο πόθος και ο πόνος για μια κοπέλα.
18. Ο Λουκρήτιος χαρακτηρίζεται ως επαναστάτης υλιστής.
19. Το έργο «Για τη φύση των πραγμάτων» (De rerum natura) είναι ένα ιστορικό έπος.
20. Ο Βάρρων στα έργα του συνδυάζει τον ποιητικό και τον πεζό λόγο.

Β. Οι Αυγούστειοι χρόνοι

1. Στα χρόνια του Αυγούστου οι ρωμαίοι ποιητές συνδέουν τα έργα τους με την πολιτική ζωή.
2. Στον Αύγουστο και τον Μαικήνα οφείλεται η συσπείρωση κορυφαίων ταλέντων σε λογοτεχνικούς κύκλους.
3. Στα χρόνια του Αυγούστου δίνεται βαρύτητα στην πεζογραφία και ακολουθεί η ποίηση.
4. Ο Βιργίλιος εκτός από το ηρωικό και διδακτικό έπος ασχολείται με τα επιγράμματα.
5. Ο Οράτιος εκπροσωπεί τη λυρική ποίηση.
6. Εθνικός ποιητής των Ρωμαίων θεωρείται ο Βιργίλιος.
7. Η Αινειάδα του Βιργιλίου μιμείται την Ιλιάδα του Ομήρου.
8. Οι Εκλογές και τα Γεωργικά είναι μεταγενέστερες συλλογές της Αινειάδας.
9. Λογοτεχνικό πρότυπο των Γεωργικών είναι ο Θεόκριτος.
10. Ο Βιργίλιος αποτέλεσε πρότυπο πολλών λογοτεχνών.
11. Ο Οράτιος είναι ο πρώτος που μετέφερε το αιολικό άσμα στη Ρώμη.
12. Οι Ωδές του Ορατίου έχουν ως πρότυπο τον Αρχίλοχο.
13. Για την επίσημη έναρξη της pax Augusta ο Αύγουστος ανέθεσε τη σύνθεση του Ύμνου της Εκατονταετίας στον Οβίδιο.
14. Τα έργα του Προπέρτιου χαρακτηρίζονται από καθαρότητα και κομψότητα.
15. Ο Οβίδιος καλλιέργησε νέα ποιητικά είδη.
16. Οι Μεταμορφώσεις είναι έργο του Ορατίου.
17. Ο Τίτος Λίβιος ασχολήθηκε στα έργα του με την παρουσίαση των Καρχηδονιακών πολέμων.
18. Στην ιστοριογραφία του Λίβιου διακρίνονται έννοιες όπως η «pietas».
19. Το έργο του Τίτου Λίβιου αποτελείται από 14 βιβλία.
20. Το έργο Για την αρχιτεκτονική (De architectura) είναι του Βιτρούβιου.

Μετακλασική εποχή

1. Κατά την μετακλασική εποχή το ύφος στη λογοτεχνία χαρακτηρίζεται απλό.
2. Κάτι που χαρακτηρίζει το περιεχόμενο των μετακλασικών κειμένων είναι ο ρεαλισμός.
3. Η περίοδος των «σκοτεινών χρόνων» είχε διάρκεια εξήντα ετών.
4. Η μετακλασική εποχή χωρίζεται σε δύο περιόδους.
5. Στη δεύτερη περίοδο γίνεται προσπάθεια απομίμησης των κλασικών.
6. Κατά την μετακλασική εποχή οι γραμματικοί μελετούν σε βάθος τη γλώσσα.
7. Στην μετακλασική εποχή η ρητορεία, λόγω των πολιτικών συνθηκών, γνωρίζει μεγάλη ακμή.
8. Ο Σίλιος Ιταλικός έγραψε για τον Καρχηδονιακό πόλεμο.
9. Έργο του Σενέκα του Νεότερου είναι οι Διάλογοι.
10. Στα έργα του Σενέκα παρουσιάζονται πολλές συγγένειες με τη χριστιανική διδασκαλία.
11. Ο Τάκιτος έγραψε μια παρωδία της Οδύσσειας.
12. Ο Πλίνιος ο Νεότερος στις καλλιτεχνικές Επιστολές του περιγράφει την έκρηξη του Βεζούβιου.
13. Ο Σενέκας ασχολήθηκε και με την τραγωδία.
14. Με τη σάτιρα του Ιουβενάλη αναδεικνύεται η αθλιότητα των κατοίκων της Ρώμης.
15. Το έργο Περί των επιφανών ανδρών ανήκει στον Παπιανό.
16. Το μόνο παραμύθι που διαθέτουμε από την αρχαιότητα βρίσκεται στις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου.
17. Στις Μεταμορφώσεις υπάρχει το παραμύθι του Έρωτα και της Ψυχής.
18. Η Αγία Γραφή μεταφράζεται για πρώτη φορά στα Λατινικά στη βόρεια Αφρική.
19. Η χριστιανική γραμματεία κάνει την εμφάνισή της στη μετακλασική εποχή.
20. Ο Αύλος Γέλλιος ασχολήθηκε με τη χριστιανική γραμματεία.

Ύστερη αρχαιότητα

1. Το κίνημα των Νέο-Νεωτερικών επιδιώκει την υφολογική εκλέπτυνση.
2. Ο Βοήθιος θεωρείται ο «πατέρας του Μεσαίωνα».
3. Κατά την περίοδο της ύστερης αρχαιότητας τα ποιήματα αποκτούν πιο ευχάριστο και ψυχαγωγικό περιεχόμενο.
4. Ο Νεμεσιανός γράφει ποιήματα ηρωικού περιεχομένου.
5. Ένα ποίημα με τίτλο «Το ξενύχτι της Αφροδίτης» είναι αγνώστου ποιητή.
6. Ο Βοήθιος ασχολήθηκε με μεταφράσεις του Πλάτωνα στα Λατινικά.
7. Το έργο «Η παρηγοριά της φιλοσοφίας» ανήκει στον Κασσιόδωρο.
8. Την χριστιανική αλληγορία θεμελιώνει την περίοδο αυτή ο Προυδέντιος.
9. Την Αγία γραφή μεταφράζει ο Αυγουστίνος.
10. Η πορεία της ρωμαϊκής λογοτεχνίας συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια του Ουμανισμού και των Νεότερων χρόνων.