Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
Μες στα νερά του ποταμού
η μοίρα, γιόκα μου
καθρεφτίζεται
Κρατώ το αχνό σου πόδι
στα νεραϊδίσια χέρια μου και τρέμω
Μαύρος γρανίτης η φτέρνα σου
σπάει χίλια κομμάτια
η μοίρα, γιόκα μου
καθρεφτίζεται
Κρατώ το αχνό σου πόδι
στα νεραϊδίσια χέρια μου και τρέμω
Μαύρος γρανίτης η φτέρνα σου
σπάει χίλια κομμάτια
Γιόκα μου, το χάρισμα του απέθαντου
πόσο φοβάμαι να ’ξερες
γιατί αγκαλιάζεται σφιχτά
με τα σιρίτια της τιμής
και με της μοναξιάς τους φράχτες
πόσο φοβάμαι να ’ξερες
γιατί αγκαλιάζεται σφιχτά
με τα σιρίτια της τιμής
και με της μοναξιάς τους φράχτες
Δε σε βαφτίζω, γιε μου
στη Στύγα
Πάνω στη γη σε αφήνω
με του θανάτου το φιλί
και της ζωής το δώρο.
στη Στύγα
Πάνω στη γη σε αφήνω
με του θανάτου το φιλί
και της ζωής το δώρο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου